Wykaz wystaw w 2010 r.
| Ceramika pokucka ze zbiorów Muzeum Historycznego w Sanoku – ul. Lubelska 57 | Wystawa prezentuje malowaną ceramikę – naczynia i kafle oraz nieco bogato zdobionych wyrobów drewnianych wykonanych przez wschodniokarpackich górali – Hucułów. Ekspozycję oparto na kolekcji Aleksandra Rybickiego – wybitnego miłośnika sztuki, który swoje zbiory przekazał w latach 1979-1980 Muzeum Historycznemu w Sanoku. Huculi zamieszkują do dziś m.in. Pokucie, czyli rejon górnego dorzecza Prutu i Czeremoszu, na terenie obecnej Ukrainy, na pograniczu z Rumunią. Przed rozbiorami oraz w okresie międzywojennym kraina ta należała do Polski. Głównym zajęciem huculskiej grupy etnograficznej było górskie pasterstwo, hodowla bardzo wytrzymałych koni, flisactwo i myślistwo. Pod względem etnicznym są to potomkowie średniowiecznych kolonistów wołoskich (rumuńskich) zasymilowanych z Rusinami. Huculska sztuka użytkowa – niepowtarzalna i barwna to: ceramika, wyroby snycerskie a także wytwory tkackie (kilimy, koce) i hafciarskie. Cechuje je wyjątkowa wyrazistość i intensywność kolorów, geometryczne wzornictwo oraz bogactwo form. Większość z wytworów ceramiki, prawie w całości jest pokryta bogatą ornamentyką. Zasadnicza paleta barw to: ugrowo-żółta, ceglasta, brunatna, czarna, niebieska i zielona. Posługiwano się malowanymi ornamentami geometrycznymi, roślinnymi, ale także figuralnymi z odpowiednią narracją. Ten ostatni sposób zdobienia bardzo często spotykamy na wspaniałych kaflach. Huculi dekorowali niemal wszystko: chaty, meble, drobne wyroby: lichtarze i świeczniki, naczynia domowe, bukłaki, baryłki, skopce. Zdobiono je m.in. przy pomocy intarsji i inkrustacji. Używali do tego celu różnych gatunków drewna, korzeni jałowca i cisu, drobnych, kolorowych koralików i drutu mosiężnego. Wyjątkowe zdolności, smak i poczucie piękna przejawiało się także w hafciarstwie i tkactwie. Kilimy i ręcznie tkane na krosnach wełniane koce tworzone były w nasyconych, intensywnych barwach. Pięknie prezentuje się wielobarwny strój ludowy |
| Czarniecczycy. Wystawa obrazów uczniów i nauczycieli ul. Lubelska 55 | Ekspozycja przygotowana z okazji Zjazdu Wychowawców i Wychowanków I Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Czarnieckiego oraz Liceum Ogólnokształcącego im. Królowej Jadwigi w Chełmie. Przypomina publiczności twórczość m.in. Władysława Ukleji (1900-1978), Witolda Olpińskiego (1897-1969), Danuty Boguszewskiej-Chlebowskiej (ur. 1921), Jana Lewczuka, Jerzego Białeckiego (1929-1987) oraz absolwentów młodszego pokolenia. Prezentacja czynna do 17 października 2010 r. |
| DUŻY FORMAT mały format – ul. Lubelska 55 | W Galerii 72 Muzeum Ziemi Chełmskiej w Chełmie otwarta została wystawa „DUŻY FORMATmały format”, złożona z 70 prac 35 autorów. Przedstawione dzieła pochodzą z kolekcji sztuki współczesnej Galerii 72, znajdującej się w strukturach muzeum chełmskiego. Każdy z uczestników pokazu reprezentowany jest zestawem dwóch prac, które dopełniając się zawartością przesłania, różnią się zdecydowanie formatem. Czytaj dalej… |
| Wiktor Ambroziewicz – twórca Muzeum Ziemi Chełmskiej | Ekspozycja prezentująca pamiątki związane z postacią patrona muzeum, Wiktora Ambroziewicza – założyciela Muzeum Ziemi Chełmskiej, które powstało w 1919 roku w budynku Gimnazjum im. Stefana Czarnieckiego w Chełmie. Ocalałe po I wojnie światowej resztki zbiorów Muzeum Cerkiewno – Archeologicznego stanowiły początek kolekcji nowej placówki. Pokazane zostały pamiątki osobiste, biurko i fotografie dyrektora Ambroziewicza w otoczeniu rodziny, wśród uczniów i grona pedagogicznego Gimnazjum im. Stefana Czarnieckiego. Kilka zdjęć prezentuje pobyt W. Ambroziewicza jako jeńca wojennego w Celle i Gardelegen. |
| Jerzy Grochocki. Między geometrią a naturą | Jerzy Grochocki jest absolwentem Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1957) oraz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1963). Po ukończeniu Akademii malował pejzaże, martwe natury, kompozycje figuralne, utrzymane w nastroju surrealnej abstrakcji. W drugiej połowie lat 60. ujawniły się jego fascynacje matematyczno-geometryczne , które zaowocowały pracami, w których artysta zaczął posługiwać się kształtami euklidesowymi. W roku 1970 w wyniku rozważań na temat koloru, przestrzeni i płaszczyzny obrazu, wyodrębnił cztery podstawowe pojęcia kształtu: płaszczyznę, kwadrat, linię i punkt, oraz cztery pojęcia barwy: czarnej, złotej, srebrnej i białej. Z tych elementów artysta stworzył system: Czterech Znaków Płaszczyzny i Czterech Obszarów Przestrzeni. Czytaj dalej… |
| Piękno do mnie przyszło… | Wystawa „Piękno do mnie przyszło…” prezentuje malarstwo Wojciecha Weissa pochodzące z tzw. białego okresu tj. z lat 1905 – 1912, kiedy to porzucił młodopolskie, dekadenckie nastroje, wkraczając w nową epokę swojej twórczości. Jest ona dedykowana jego uczennicy i żonie Reni, którą poślubił w 1908 roku. Pokazujemy zatem również wybór prac malarskich Ireny Weissowej, która sygnowała swoje prace anagramem imienia Aneri, od okresu jej nauki, aż po późne lata życia. Czytaj dalej… |
| W świecie zabawek | Wystawa skierowana jest przede wszystkim do dzieci. Jej celem jest przybliżenie historii najbardziej popularnych zabawek. Prezentowane są zabawki uniwersalne, które pojawiają się w każdym kręgu kulturowym. Na ekspozycję składa się ponad 250 kolorowych zabawek glinianych, drewnianych, z masy papierowej, metalu, pluszu i plastiku, wśród których są: zabawki pradziejowe z epoki neolitu, kultury łużyckiej pochodzące z wykopalisk archeologicznych, zabawki tzw. historyczne, z których najstarsze to domino z 1920 roku, lalka z papieru mache z 1933 roku. Czytaj dalej… |
| Znaki wiary Sztuka sakralna ze zbiorów Muzeum Ziemi Chełmskiej | Sztuka sakralna stanowi niewielką część zbiorów chełmskiego muzeum. Narodziny tej kolekcji wiążą się z utworzeniem w 1882 roku Muzeum Cerkiewno – Archeologicznego przy prawosławnym Bractwie św. Bogurodzicy, które prowadziło działalność do wybuchu I wojny światowej. To co pozostało z dawnej kolekcji sztuki sakralnej po II wojnie światowej ponownie trafiło do muzeum, które na nowo zaczęło się odradzać. Czytaj dalej… |
| Ein Latt i trzy przestrzenie dla Chełma | Autorami tej prezentacji jest trójka artystów z Berlina, z których każdy zajmie jedną z trzech – znajdujących się w amfiladzie – sal muzealnych. Uczestnicy pokazu zmierzą się z architekturą zabytkowych wnętrz popijarskiego klasztoru, pochodzącego z przełomu XVII i XVIII wieku. Czytaj dalej… |
| Konserwacja zabytków 2010 | Muzeum Ziemi Chełmskiej poddało zabiegom konserwacji pięć starodruków. Zabezpieczenie tych starych ksiąg przed dalszym niszczeniem zrealizowano z udziałem środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (w ramach Programu Operacyjnego Dziedzictwo Kulturowe, priorytet 2 Rozwój instytucji muzealnych). Odnowione stare druki znów mogą służyć chełmskiej społeczności. Wartość historyczna, źródłowa, materialna tych dokumentów polega na tym, że stanowią one dziedzictwo narodowe, a w tym przypadku także dziedzictwo regionu chełmskiego. Z pracowni konserwatorskiej powróciły: imponujące folio, które należy do rzadkości w zbiorach polskich, tłoczone czcionką cyrylicką „Kniga Otca Naszego Wasilia Wielikago” (Ostrów 1594) – druk liturgiczny obrządku prawosławnego; „In Epistolam S. Pauli Apostoli ad Romanos” (Bazylea 1558) – napisany językiem łacińskim urzędowy druk kościelny, drukowany na specjalne zlecenie władz kościelnych, zbiór listów pasterskich; „Zaręczenie wzajemne obojga narodów” (1791) – ustawa związana z obradami Sejmu Wielkiego; Porfiry Skarbek Ważyński „Porphyrius Skarbek Ważyński Ordinius S. Basilii…” (Grodno 1784) – druk w języku łacińskim, opowiada o wyborze Ważyńskiego na prowincjała zakonu Bazylianów, omawia uchwały kapituły, opisuje szkoły bazyliańskie; stary druk pochodzący z XVI-XVIII wieku o treści historycznej w języku polskim. |
| Projekty realizowane w 2010 | Czytaj dalej… |