Mazowieckie Centrum Metalurgiczne z czasów Imperium Rzymskiego (I w p.n.e. – IV w n.e.)
ul. Lubelska 55
Wystawa czynna była 20 października 2009 r.
Wystawa archeologiczna dotycząca jednego z największych osiągnięć polskiej archeologii okresu powojennego.
Wystawa została przygotowana przez Muzeum Starożytnego Hutnictwa Mazowieckiego im. Stefana Woydy w Pruszkowie. Tematyka ekspozycji dotyczy odkrycia dokonanego przez Stefana Woydę – twórcy pruszkowskiego muzeum. Na początku lat 70. XX wieku odkrył on pozostałości rozległego ośrodka hutnictwa żelaza, który funkcjonował u schyłku starożytności na zachód od dzisiejszej Warszawy, w okolicach Pruszkowa, Brwinowa, Milanówka i Błoń. Na wystawie można obejrzeć fotografie i rysunki ilustrujące badania wykopaliskowe i etapy starożytnej wytwórczości hutniczej i kowalskiej, jak też zabytki archeologiczne pozyskane w trakcie eksploracji stanowisk produkcyjnych i osadniczych. Wystawa w przystępny i atrakcyjny sposób pokazuje ważny epizod starożytnych dziejów Mazowsza.
Zagłębie hutnicze to swoisty fenomen społeczny i gospodarczy związany z plemionami w czasach tzw. młodszego okresu przedrzymskiego i okresu rzymskiego (I w. p.n.e. – IV w. n.e.). Prowadzone od 35 lat badania odkryły tutaj piecowiska hutnicze, osady producentów żelaza, kopalnie rudy, miejsca jej czyszczenia i prażenia, relikty pieców wapienniczych, studnie, kopalnie gliny, paleniska i inne urządzenia ogniowe stanowiącego pierwotnie część pracowni kowalskich.
Na wystawie znajdują się takie eksponaty jak: żelazne narzędzia pracy i walki (miecze, groty włóczni, noże, narzędzia kowalskie i rolnicze), metalowe części stroju (zapinki, klamry, sprzączki), ozdoby, sprzęty używane w gospodarstwie domowym (naczynia, wiadra, przęśliki) oraz przedmioty służące do utrzymania higieny osobiste (grzebienie, szczypczyki).
Autorem jej scenariusza jest niedawno zmarły wybitny archeolog – Stefan Woyda, komisarzem zaś – Ewa Rytter.