W Muzeum Ziemi Chełmskiej im. W. Ambroziewicza, w salach przy ul. Lubelskiej 57, otwarta została ekspozycja czasowa „Kolekcjonerzy”. Wystawa powstała w oparciu o zbiory prywatne mieszkańców Lubelszczyzny. Pokazane zostały fragmenty kolekcji: Jarosława Misiaka, Krystyny Deniusz-Rosiak, Michaliny Deniusz- Rosiak, Szczepana Ignaczyńskiego, Małgorzaty Podlewskiej- Bem, Jerzego Ryszczuka, Jacka Rosiaka, Marka Soleckiego, Mieczysława Tokarskiego, Lecha Wojtala, Grzegorza Zabłockiego, Stanisława Nowosada i innych.
Na wystawie zobaczyć można zarówno kolekcje prezentujące dawne urządzenia i przedmioty użytku codziennego takie jak: żelazka, wagi, młynki, jak również zbiory z zakresu sztuki ludowej: rzeźby, obrazy. Pokazane zostały: zapalniczki gabinetowe, porcelanowe mleczniki, łyżeczki z różnych stron świata, pocztówki, znaczki turystyczne. Fragment pokazu stanowią rzutniki do przeźroczy, będące wytworem polskiej myśli technicznej z lat 50.- 80. XX wieku.
Kolekcjonerstwo ma charakter profesjonalny i wiąże się ze zdobyciem pewnej wiedzy o przedmiocie, polega na porządkowaniu zbioru, który powinien być dostatecznie duży i w miarę kompletny.
Kolekcjonerstwem, jak podaje Encyklopedia PWN jest świadome gromadzenie przedmiotów, przede wszystkim dzieł sztuki, także książek, broni, znaczków, kart pocztowych, okazów przyrody itp., o ściśle ustalonym zakresie merytorycznym, chronologicznym lub topograficznym.
Początki kolekcjonerstwa sięgają czasów starożytnych, a jego rozkwit następuje w epoce renesansu. Wielkie kolekcje książęce i królewskie stały się podstawą wielu sławnych muzeów, takich jak: Luwr, Ermitaż, Galeria Drezdeńska.
W Polsce pierwsze muzeum stworzone zostało przez Izabelę Czartoryską w Świątyni Sybilli, w 1801 roku w Puławach, w oparciu o zgromadzoną przez nią kolekcję pamiątek narodowych. W 1805 roku w pałacu w Wilanowie swoje zbiory sztuki udostępnił społeczeństwu Stanisław Kostka Potocki. W XX wieku kolekcjonerstwo spopularyzowało się wśród szerokich kręgów społecznych.
Wystawę w muzeum w Chełmie oglądać można do końca sierpnia 2015 roku.
Beata Mojska –Zając